దళిత తత్త్వం

దళితులుగా తమని భావించుకొనే వాళ్ళు -(అసలు ఈ పదం ఎట్లా పుట్టిందో దాని అర్ధం ఏమిటో నాకు తెలియదు)- చాలా మటుకు తాము ఎంతో కష్టాలు, అవమానాలు పడ్డాం అని అవేదన వ్యక్తం చేస్తుండటం మనం చూస్తున్నాం. ఇందులో భాగమే "దళిత కవిత్వం" అనబడే ట్రెండు. ఇవన్నీ చూస్తే ఎవరికన్నా ఏమని అనిపిస్తుందంటే భారత దేశం లో "అగ్ర" వర్ణాల వాళ్ళూ పచ్చి స్వార్ధపరులు, దయా దాక్షిణ్యాలు, మానవత్వం లేని వాళ్ళు అని.
ఎప్పుడూ కూడా అన్ని రకాల వాళ్ళూ సమాజం లో వుంటారు. కాకపోతే పర్సంటేజి లో మార్పు వుంటుంది. రామయణ కాలంలో 10% "చెడ్డ" వాళ్ళు వుంటే ఇప్పుడు 10% మాత్రమే "మంచి" వాళ్ళు కావచ్చు. "మంచి వాళ్ళము" అనుకొనే వాళ్ళలో కూడా అంతా మంచే వుండదు. మానవ సహజము, చుట్టూ వున్న సమాజ ప్రభావ జనితము అయిన దోషాలకు లోను అవ్వటం, తన చుట్టూ వున్న వాళ్ళు accept చేసే customs, behaviour patterns, attitudes అలవాటు చేసుకోవటం జరుగుతుంది. ఎందుకంటే "Behaviour is contagious" కాబట్టి.
సమాజం లో వుండే చెడుని గుర్తించే ఆలోచనా శక్తి, సంస్కారము , ఆ చెడుని ఎదిరించి నిలబడి కొత్త మార్గం చూపే శక్తి, సామర్థ్యం, నైతిక బలం అందరికీ వుండదు. అట్లాంటి వాళ్ళు చాలా కొద్ది మందే!!.

-మరి అట్లాంటి ప్రయత్నం చేసిన వాళ్ళు ఇంత వరకూ ఈ దేశం లో పుట్టలేదా?
-అట్లాంటి వాళ్ళు కనీసం గడచిన 1000 సంవత్సరాలలో - అంబేద్కరు, జ్యోతీ రావు ఫూలే కంటే పూర్వం - ఒక్కడూ పుట్టలేదా?
-కనీసం 1% అగ్ర వర్ణాల వాళ్ళు కూడ మంచి వాళ్ళు లేరా?
-అంబేద్కరు కంటే ఎక్కువ కాక పోయినా కనీసం అయనతో సమానంగా దళితోద్ధరణకి పాటు పడిన మహాత్మా గాంధీ కి దళితోద్ధరణ ఉద్యమంలో అంతే పూజనీయ స్ఠానం ఇవ్వ బడుతున్నదా? లేక గాంధీ అగ్ర వర్ణపు వ్యక్తి కాబట్టి ప్రక్కన వుంచబడ్డాడా?
-అస్పృశ్యతా నివారణకై చరిత్ర లో జరిగిన ప్రయత్నాలు ఏమిటో తెలుసుకొనే ప్రయత్నం చేస్తున్నారా?
-అట్లా చరిత్రలో అస్పృశ్యతా నివారణకి పాటు పడిన వాళ్ళ బోధనలని/ సందేశాలని ప్రచారం చేస్తున్నారా?
-వారు చేసిన మంచి పనులని గుర్తు చేసుకుంటున్నారా?
-కేవలం తమ కష్టాల గురించి, అవే భావాలని, ఆలోచనలని, కొత్త కవితలలో వివిధ సంఘటనల నేపధ్యం తీసుకొని రాయటమేనా లేక ఆ పూర్వులను, వారి త్యాగాలను గుర్తించి గౌరవాదరాభిమానాలతో నిండిన ప్రేమ పూర్వకమైన- ఒక్క మాట, ఒక్క వాక్యం రాస్తున్నారా?

-"మేము దళితులం, మేము దళితులం....బాధలు, అవమానాలు పడ్డాం" అని పాడిన పాటే పాడటం వల్ల అస్పృశ్యత పోతుందా? వర్గాల మధ్య దూరాలు పెరుగుతాయా లేక తగ్గుతాయా? వర్గ బేధాలు సమసిపోయి సామాజిక ఐక్యత సిద్ధిస్తుందా?

-దేశ శ్రేయస్సు, సమాజ హితం ఎందులో వుంది - హక్కుల కోసం, పదవుల కోసం పోరాడటం లో వుందా? లేక సరియైన భావాలని అందరిలో వ్యాప్తి చేసి అందరినీ ఎకోన్ముఖం చెయ్యటం లో వుందా?

చెడు పోవాలంటే మంచిని పెంచాలా లెక చెడో చెడో అని అరవాలా?.

వూరికే నినాదాలు చేయ్యటం అనేది ఇంకా ఇంకా కుల, వర్గ బేధాలను పెంచే పొలిటికల్ స్టంటే తప్ప జాతీయ ఐక్యతకు, దేశాభివృద్ధికి ఎందుకూ పనికిరాదు.